HISTORIA PARAFII

 

W roku 1382 roku Biały Bór zyskuje prawa miejskie. Potwierdza te prawa i przywileje miejskie, a przy tym parafialne Wielki Mistrz Zakonu krzyżackiego Konrad Zollner von Rotenstein w roku 1385. Przywileje nadane parafii potwierdza również 10 sierpnia 1408 r. Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego Urlyk von Jungingen.

Czasy reformacji protestanckiej przeżywa nasza parafia wielką zmiennością przynależności kościoła do jednej czy drugiej wspólnoty.Tragicznym jest rok 1640, kiedy to protestancizabijają przy ołtarzu białoborskiego kościoła parafialnego proboszcza ks. Martina Simona.Postrzelony ornat tegoż kapłana do II wojny światowej przechowywany był pod ołtarzem kościoła parafialnego pw. Św. Michała Archanioła.

Kolejną datę historii parafii znaczy pierwszy rozbiór Polski w 1772 roku, kiedy to Biały Bór i jego parafia przechodzi 18 września 1772 roku we władanie pruskie. Kościół parafialny powoli pustoszeje, parafian jest coraz mniej, a w końcu podpalona świątynia ulega takiej dewastacji, że od roku 1796 jest nieczynna, zachodzi konieczność jej rozebrania ze względów bezpieczeństwa.

 Katolicy mieszkający w Białym Borze w roku 1818 odważnie domagają się od władz odbudowy swojego kościoła. Ze względu na małą liczbę wiernych, parafia białoborska w roku 1820 staje się filią parafii w Koczale. Starania jednak katolików o swoją świątynię przynoszą efekt w postaci wybudowania w 1878 roku kościoła św. Michała Archanioła na miejscu wcześniejszego średniowiecznego. Kościół ten został poświęcony 28 grudnia 1878 roku.

Po drugiej wojnie światowej przybyli tu znów katolicy z różnych stron. Zaczęli od nowa tworzyć swój dom i swoją świątynię, obsługiwaną przez proboszczów ze Starego Wierzchowa i Brzezia. Do roku 1974 koąciół białoborski był filią parafii w Brzeziu.

25 stycznia 1974 roku Ksiądz Biskup Ignacy Jeż powołał do istnienia parafię pod wezwaniem ąwiętego Wojciecha Biskupa Męczennika w Sępolnie Wielkim z siedzibą w Białym Borze. W dekrecie erekcyjnym parafii napisano, że powstaje ona z podziału parafii Nająwiętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Miastku oraz parafii pod wezwaniem świętego Wawrzyńca Męczennika w Brzeziu.

Pierwszym proboszczem nowej parafii został ustanowiony ksiądz Tadeusz Grygorowicz.

Kościołem parafialnym został kościół pod wezwaniem świętego Wojciecha w Sępolnie Wielkim, a proparafialnym kościół pod wezwaniem świętego Michała Archanioła w Białym Borze. Natomiast kościołami filialnymi były kościoły: pod wezwaniem świętego Stanisława Biskupa Męczennika w Kołtkach, pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sępolnie Małym, pod wezwaniem świętego Andrzeja w Grabowie i pod wezwaniem świętego Krzyża w Drzonowie oraz kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Białym Borze, pełniący wówczas zadania kościoła parafii grecko-katolickiej w Białym Borze.

W listopadzie tegoż samego 1974 roku proboszczem został ks. Marian Leśniewski, początkowo jako wikariusz zarządca, a później administrator parafii, do roku 1976.

3 grudnia 1976 roku kolejnym pasterzem parafii zostaje ks. Andrzej Krupczyński. Za jego posługiwania nastąpi 13 czerwca 1980 roku zmiana nazwy parafii Sępolno Wielkie z siedzibą w Białym Borze na Parafię Biały Bór z kościołem świętego Michała Archanioła jako parafialnym. W 1988 roku przybył do parafii ks. Józef Lubszczyk jako jej wikariusz z zadaniem zorganizowania samodzielnego wikariatu w Drzonowie, co też wkrótce nastąpiło. Za czasów księdza Krupczyńskiego dojrzewała idea wybudowania nowego kościoła w Białym Borze i wtedy też zaczęła ona przybierać realne kształty, bowiem kościół parafialny rzeczywiście okazywał się ze wszech miar za mały. Powołany został Komitet Budowy Kościoła i przystąpiono do żmudnych prac przygotowawczych, a potem budowy rozpoczętej 1984 roku.

W roku 1991 nowym proboszczem zostaje ksiądz Zbigniew Krawczyk, który z właściwą sobie energią i zapałem kontynuuje rozpoczęte prace, doprowadzając budowę do stanu surowego i odprawiając w nowym kościele pierwszą mszę świętą. Razem z kościołem rozpoczęto również budowę plebani, ale wobec ogromu przedsięwzięcia, skupiono się na pracach w kościele.

Kolejne prace w kościele podejmuje nowy pasterz parafii powołany 9 grudnia 1994 roku ks. Andrzej Bujar, który pracuje w naszej parafii do 26 sierpnia 2000 roku.

Nowym proboszczem został 26 sierpnia 2000 r. ks. Józef Barańczuk, który od samego początku zmierzał do jak najszybszego doprowadzenia do uroczystego poświęcenia ołtarza i Kościoła, by świątynia parafialna żyła pełnym blaskiem Bożej chwały i stanowiła centrum życia religijnego. Obrzędu poświecenia tej świątyni dokonał ks. Biskup Marian Gołębiewski 18 lutego 2001 roku nadając jej godność kościoła parafialnego, a ostatecznie 3 maja tegoż roku parafia białoborska kolejny raz zmienia swoje wezwanie i tytuł na parafię Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.

W kościele parafialnym znajdujś się relikwie świętego Floriana, sprowadzone tu z krakowskiej bazyliki pw. Tegoż Świętego 28 kwietnia 2001 roku, a uroczyście instalowane w Patronalne święto strażaków 4 maja 2004 roku.

W roku 2005 Siostra Przełożona Prowincjalna Prowincji Warszawskiej Zgromadzenia Sióstr Służek NMPN S. Elżbieta Kleban, pochodząca z Białego Boru, przekazała naszej parafii Relikwie bł. O Honorata Koźmińskiego, w pięknym oryginalnym relikwiarzu. Uroczyste wprowadzenie relikwii dokonało się w ramach Dnia Papieskiego 2005 r.